ATOMM to skrót od Advanced super Thin layer and high-Output Metal Media. Jest to nośnik zapisu o bardzo dużej gęstości, składający się z supercienkiej warstwy cząsteczek metalu pokrytej niemagnetyczną warstwą związku tytanu. Zwykłe nośniki magnetyczne składają się z powłoki magnetycznej na podłożu z folii bazowej. Z kolei technologia ATOMM to technika podwójnego powlekania, w której na folii bazowej osadzane są DWIE warstwy. Dolna warstwa to mieszanka tytanowa (titan-fine), która zwiększa trwałość. Górna warstwa to niezwykle cienka warstwa (0,1 do 0,5 mikrona – milionowej części metra!) cząstek magnetycznych, która umożliwia zapis o wysokiej gęstości.
Aby ocenić, jak cienka jest warstwa magnetyczna, należy zrobić kropkę długopisem lub ołówkiem. Kropka ta, o wielkości około pół milimetra, może pomieścić na swojej szerokości około 10 000 warstw magnetycznych ATOMM. Obie warstwy, magnetyczna na niemagnetyczną, są jednocześnie nanoszone na folię nośną. Ten jedyny w swoim rodzaju system podwójnego powlekania jest sercem technologii ATOMM.
Technologia ATOMM-II drugiej generacji umożliwiła zapis sygnałów z jeszcze większą gęstością, wykorzystując mniejsze cząstki magnetyczne upakowane na ultracienkiej warstwie magnetycznej.
Konwencjonalna metoda powlekania nośników magnetycznych polega na rolkowym powlekaniu warstwy magnetycznej na folię bazową. Metoda ta ma wyraźne ograniczenia co do grubości powłoki, co hamuje postęp w dziedzinie zapisu o większej gęstości.
Inną metodą powlekania jest naparowywanie metalu (ME), co umożliwia osadzanie bardzo cienkich warstw magnetycznych, pozwalając na zapis dużej gęstości. Proces ME musi być jednak przeprowadzony w komorze próżniowej, w której panuje bardzo wysoka temperatura. Dlatego też nie jest on efektywny pod względem kosztów.
Aby przezwyciężyć te ograniczenia, firma Fujifilm opracowała nową technologię – jednoczesnego powlekania dwuwarstwowego – wykorzystując metodę powlekania matrycy szczelinowej do nakładania dwóch warstw ATOMM na folię bazową. Głowica powlekająca Fujifilm nakłada jednocześnie dwie oddzielne warstwy preparatu na różne głębokości i w różnych grubościach. Dyspersja dla dolnej warstwy z jednej szczeliny przenosi na nią cieńszą warstwę górną z drugiej szczeliny.
Zapewnia to następujące korzyści:
- Górna warstwa cząstek magnetycznych może być tworzona w grubości rzędu submikronów.
- Górna warstwa ma niezwykle twardą, gładką powierzchnię.
- Środki poślizgowe są zoptymalizowane w obu warstwach.
- Dolna warstwa działa jak zbiornik dla środków poślizgowych i zapewnia efekt amortyzacji.
Sygnały rejestrujące o wysokiej częstotliwości są sygnałami o krótszej długości fali. W przypadku tych sygnałów grubsza warstwa magnetyczna (o większej głębokości magnetycznej) ma jednak działanie demagnetyzujące. (Trudniej jest namagnesować obiekt grubszy niż jedna trzecia długości fali bitowej). Dlatego, dla zapisu o większej gęstości, im cieńsza warstwa magnetyczna, tym lepiej. Podczas gdy zwykła dyskietka o dużej gęstości ma powłokę magnetyczną o grubości od 2 do 5 mikronów, powłoka dysku ATOMM ma grubość od 0,1 do 0,5 mikrona. Oznacza to, że warstwa magnetyczna ATOMM zapewnia lepszą siłę sygnału (wyższą moc wyjściową) i lepszy stosunek S/N dla zapisu o większej gęstości. W rzeczywistości, dysk ATOMM zapewnia o 8 dB wyższy sygnał wyjściowy – sygnał, który jest o 250% silniejszy w porównaniu z konwencjonalnym dyskiem o dużej gęstości.
Gładka powierzchnia jest bardzo ważna dla magnetycznych nośników zapisu. Szorstkie powierzchnie wytwarzają słabszy magnetyzm z powodu separacji magnetycznej i zapewniają słabe współczynniki S/N. Dzięki procesowi podwójnego powlekania ATOMM uzyskuje się błyszczącą, niezwykle gładką powierzchnię zapisu, co w dużej mierze zawdzięczamy drobnym cząsteczkom sferycznym w dolnej warstwie „titan-fine”. Cząstki te są około jednej szóstej wielkości zwykłych metalowych cząstek magnetycznych. Wynikająca z tego gładkość supercienkiej warstwy górnej skutkuje niższym poziomem szumu, mniejszą liczbą odrzuceń (dropout) i większą trwałością.
Jak wspomniano powyżej, gładka powierzchnia nośników ATOMM powoduje mniejsze zużycie, a tym samym dłuższą trwałość. Ponadto, trójwymiarowe spoiwo sieciowe w górnej warstwie poprawia stabilność i trwałość podczas pracy z dużymi prędkościami. Wydajność zwiększają również środki poślizgowe, które są zoptymalizowane zarówno w górnej, jak i dolnej warstwie. Ponadto dolna warstwa działa jako zbiornik środków poślizgowych, które w razie potrzeby mogą uzupełniać dopływ do górnej warstwy. Wreszcie, efekt amortyzacji dolnej warstwy zapewnia lepszy kontakt głowicy z podłożem i trwałość.
ATOMM wykorzystuje spoiwo o wysokiej masie cząsteczkowej, które jest odporne na zużycie spowodowane upływem czasu i oddziaływaniem środowiska. Jego cząstki magnetyczne są również bardziej stabilne niż te w konwencjonalnych nośnikach. W testach przyspieszonego starzenia nośniki ATOMM wykazały znaczące zalety w porównaniu z nośnikami jednowarstwowymi.
Korzyść nr 5: Niższe koszty
Opracowana przez Fujifilm specjalistyczna metoda podwójnego powlekania jednocześnie nakłada obie warstwy na folię bazową. Efektywność produkcji masowej minimalizuje koszt produktu. W porównaniu z innymi rodzajami nośników, nawet z nośnikami ME, kombinacja zalet ATOMM sprawia, że jest to idealny wybór do zapisu danych o dużej gęstości.
Jakie zostały opracowane zastosowania Fujifilm wykorzystujące technologię ATOMM i NANOCUBIC?
Technologie ATOMM i NANOCUBIC są odpowiedzialne za szereg udanych zastosowań komercyjnych w produktach konsumenckich, profesjonalnych produktach nadawczych TV i komputerowych pamięciach masowych.
| 1992 |
Stworzono technologia ATOMM Fujifilm wypuściło pierwszą na świecie taśmę HI-8 z typu ME |
| 1993 | Fujifilm wprowadziło taśmę wysokiej rozdzielczości W-VHS |
| 1994 | Fujifilm zaprezentowało technologię ATOMM-DISK, która stała się podstawą do wprowadzenia dysku ZIP |
| 1995 | Fujifilm wprowadziło na rynek kasetę DLTtape IV o bezkonkurencyjnej pojemności 40 GB i prędkości transferu 6 MB/s opartą na technologii ATOMM |
| 1996 |
Fujifilm wprowadza DVCPRO, pierwszy profesjonalny format taśmy wideo wykorzystujący technologię ATOMM-II drugiej generacji Fujifilm zastosowało technologię ATOMM do 4-mm taśm danych, wypuściło DDS-3, 125-metrową taśmę dającą 12 GB pojemności natywnej |
| 1998 | Fujifilm wypuściło oparty na ATOMM dysk ZIP o pojemności 250 MB |
| 1999 | Fujifilm wypuściło DDS-4 o pojemności 20 GB na pojedynczej taśmie o szerokości 4 mm. |
| 2000 | Fujifilm wprowadziło LTO Ultrium 1 o pojemności 100 GB – wykorzystujące technologię ATOMM |
| 2001 |
Fujifilm ogłosiło technologię NANOCUBIC Fujifilm wprowadziło dyski ZIP o pojemności 750 MB |
| 2002 |
Fujifilm wprowadziło Super DLTtape I o pojemności 160 GB Fujifilm wprowadziło do oferty kasety LTO Ultrium 2 o pojemności 200 GB. |
| 2003 | Fujifilm wprowadziło kasetę 3592 o pojemności 300 GB wykorzystującą technologię NANOCUBIC |
| 2004 |
Fujifilm wprowadziło DAT 72 o pojemności 36 GB. Fujifilm wprowadziło LTO Ultrium 3 o natywnej pojemności 400 GB |
| 2005 |
Fujifilm wprowadziło taśmę Super DLTtape II o pojemności natywnej 160 GB |
| 2006 | Fujifilm Technology (BaFe) przyczyniło się do zaprezentowania przez IBM pierwszej na świecie taśmy danych o pojemności wielu terabajtów |
| 2007 | Fujifilm wprowadziło LTO Ultrium 4 o pojemności 800 GB wykorzystujące technologię NANOCUBIC |
| 2010 |
Fujifilm, wraz z IBM, ogłasza możliwość produkcji taśm o pojemności 35 TB Fujifilm wprowadza na rynek LTO Ultrium 5 o natywnej pojemności 1,5 TB |
Dzięki najbardziej zaawansowanej technologii Fujifilm jest liderem w zakresie technologii i jakości!
